De Canarische Eilanden zijn een pronk juweel van de natuur. Maar het echte juweel van de archipel zijn de Canarische oorbellen. Deze fijn bewerkte oorringen met hun vorm van een halve maan zijn een van de meest representatieve siervoorwerpen van de eilanden. In 2500 v. Chr. droegen de Soemerische vrouwen al deze bijzondere sieraden die in de tijd van de Spaanse veroveraars ook de Canarische Eilanden bereikten. Meestal zijn ze van goud of zilver gemaakt, maar er kunnen ook andere materialen gebruikt zijn. Ongeacht de samenstelling is het een uniek sieraad dat de authenticiteit en schoonheid van de eilanden uitstraalt.
Een geschiedenis die begint in Mesopotamië
Het gebruik van oorbellen, oorringen of oorhangers als versiering van het oor gaat terug tot een ver verleden. Dit voorwerp dateert uit de bronstijd en in de eerste beschavingen die daarop volgden, en is gevonden bij talrijke archeologische opgravingen van beschavingen waarvan de oorsprong duizenden jaren teruggaat.
In het oude Mesopotamië, en in het bijzonder wat ooit de Soemerische stad Ur was, zijn sikkelvormige oorringen gevonden die dateren uit 2.600 tot 2.500 v. Chr. In die tijd droegen de vrouwen allerlei gouden en zilveren sieraden om hun kleding en gezicht te versieren. Dit sieraad is op vele andere plaatsen gevonden, omdat het vanwege zijn schoonheid zich over de hele wereld verspreid had.
Een sieraad van grote culturele rijkdom
Op de Canarische Eilanden treffen we als gevolg van de Spaanse verovering en kolonisatie dit sieraad in een rijke schakering van vormen en kostbare grondstoffen aan. Zozeer zelfs dat de emigratie en culturele invloeden weerspiegeld worden in het dagelijkse werk van de edelsmeden van de eilanden.
Een constante tussen trends
Hoewel door de jaren heen de kleding op de eilanden zich ontwikkeld heeft volgens de Europese mode, zijn de Canarische oorbellen een symbool van identiteit geworden dat tot op heden onverminderd zijn kracht heeft behouden.
Het is ongetwijfeld een mode die zich na vele jaren staande heeft weten te houden. In 2008 werd op de tentoonstelling Zarcillos van het Historisch en Antropologisch Museum van Tenerife reeds vermeld dat de gewoonte om gaatjes in het oor te maken voor sieraden al meer dan 5000 jaar oud is. Deze tentoonstelling toont de oorsprong, de evolutie en de varianten van deze echte Canarische oorbellen.
Mooi en geliefd
De zogenaamde 'argolla canaria' (Canarische oorring) of 'argolla de la media luna' (halvemaanvormige oorring) is de meest populaire en betaalbare versie die in de archipel op de markt wordt gebracht en waarvan de vorm doet denken aan sommige Soemerische ringen. Dit werd voor het eerst vermeld in 1885 in het boek Usos y costumbres de la población campesina de Gran Canaria van Víctor Grau-Bassas. Dit werk bevat ook illustraties van de klederdracht van boerenmannen en -vrouwen op de eilanden.
Deze ronde oorbellen zijn over het algemeen van goud gemaakt. Als ze worden vastgemaakt, vormen ze een rozet met een motief dat de vorm van een maansikkel heeft. Er bestaat daarnaast nog een ander type oorbel, "de lazo" genaamd, maar die is veel duurder en wordt daarom veel minder gedragen.
Authentiek voor de eilanden
De oorbellen die traditioneel als Canarisch worden beschouwd zijn de druppeloorbellen en -oorhangers. Ze verschillen onder andere in het gebruik van uiteenlopende materialen, maten, knopen en zelfs hangers. De eerstgenoemde zijn ook bekend als S-oorringen, Canarische, Cubaanse en Creoolse oorringen. Het tweede type bestaat uit twee scharnierende delen. Het bovenste deel is in contact met de oorlel en het onderste deel is de hanger, die rechtstreeks aan de oorlel wordt bevestigd door een hengsel.
De verscheidenheid aan oorbellen die typisch voor de eilanden zijn, is onmiskenbaar. Verschillende ontwerpen, vernieuwingen en artistieke motieven, maar met een heel bijzondere overeenkomst: het uitdragen van de Canarische authenticiteit.
