Als je het Nationaal Park Garajonay binnenkomt, krijg je het gevoel dat je er deel van uitmaakt, het pakt je op elke plek waar je loopt... en wat te zeggen als je het in de herfst doet!
In de herfst weerklinkt de natuur in het bos en begint te veranderen. Haast lethargisch sinds de zomer, ontwaakt het en kleedt zich in verschillende tinten groen met de komst van de regens. Het herfstlicht begeleidt dit kader en geeft een speciale gloed aan elk plekje, aan elke korstmos, aan elke boomstam, waardoor de kleuren van het park zelfs nog meer tot hun recht komen. Met de eerste regens schieten de paddenstoelen omhoog om dit spektakel bij te wonen met hun uiteenlopende kleuren, die het groen doorbreken dat zo kenmerkend is voor Garajonay.
Het laurisilva-bos is een berg die bestaat uit groenblijvende bomen, en het blad valt niet massaal af zoals bij andere soorten en op andere breedtegraden. Tot groot genot van de wandelaars zijn de bladeren op de paden overblijfselen van blad dat zich jaar na jaar ophoopt en de grond in okerkleurige en roodachtige tinten met organisch materiaal verrijkt.
In het boslandschap ontbreekt nooit de mist die verschijnt en verdwijnt met de bries, een getuige van de passaatwinden die overheersen op de eilanden.
Reizigers vragen soms of het aan te raden is om bij mist of regen in het park te wandelen en het antwoord is eenduidig: het is niet alleen aan te raden, het is verplicht! Vooral in deze tijd van het jaar kun je genieten van je wandeling in het park. Deze winden zijn verantwoordelijk voor het voortbestaan van dit duizenden jaren oude bos en de watervoorziening van het eiland. Op de Canarische Eilanden zijn er nauwelijks nog permanente waterlopen in de bergkloven. La Gomera is een uitzondering. Op slechts 300 kilometer afstand van de Sahara, de grootste woestijn ter wereld, stromen in Garajonay het hele jaar door 5 waterlopen. De meest waterrijke en spectaculaire is de bergbeek van El Cedro. Het is gemakkelijk om te luisteren naar het kristalheldere water dat door de bergen stroomt en je te verfrissen met het zuivere water. De routes 2, 8 en 9 van het Nationaal Park leiden ons naar deze emblematische plek in het hart van Garajonay. Route 9 brengt ons vanaf Contadero naar het gehuchtje El Cedro, langs de kapel van Lourdes en het recreatiegebied, waar we kunnen uitrusten en ons verfrissen. Deze 6 kilometer lange route met een gemiddeld hoogteverschil eindigt bij een natuurlijke waterval die het hele jaar door de landbouwgewassen van het noordelijke deel van het eiland van water voorziet. Onderweg kun je genieten van de endemische bomen van Garajonay zoals de viñatigo (een endemische boom met eetbare vruchten), de palo blanco (endemische boom met wit hout) en de laurierboom. Deze laatste geeft zijn naam aan het laurierbos en als je hem wilt herkennen, moet je naar zijn bladeren kijken: naast de hoofdnerf zie je een paar kleine klieren en mocht je vruchten zien, die lijken veel op zwarte olijven. Je kent de laurier inmiddels al!
De verhalen waar we als kind van hielden, speelden zich altijd af in een bos, met vreemde geluiden op de achtergrond, mossen en korstmossen die aan de takken hingen, de hoofdpersonen gehuld in mist, en we dachten zelfs de geuren te kunnen ruiken. En wat is er mooier dan het nu te beleven? Wandelen door het park in de herfst brengt je terug naar die momenten in je kindertijd. Je zult zien dat je de hele wandeling een glimlach op je lippen hebt omdat je weer die kriebels voelt toen je als kind een verhaal las of ze je een verhaal voorlazen.
En voor de kleintjes van het huis? Voor hen is het essentieel, hun verbeelding kent geen grenzen bij deze landschappen, elke meter bos is de echte omgeving die door de verbeelding weerspiegeld wordt. Verhalen over elfen en feeën verborgen tussen de omgevallen boomstammen, tussen de takken verstrengeld met korstmossen, met de vlagen mist die door de omgeving dansen.
Ja, het Park in de herfst is een ander verhaal, een ander kinderverhaal, maar deze keer om het te beleven als hoofdpersoon.
