De "herderssprong" is een techniek die uniek is in heel de wereld, en is door de regering van de Canarische Eilanden uitgeroepen tot cultuurgoed. Het is een sportieve vaardigheid die teruggaat tot de eerste bewoners van de archipel. Ze begonnen met dit type sprong om zich behendig over ruw terrein te kunnen voortbewegen met behulp van een lange houten stok. Tegenwoordig gebruiken veel herders deze methode nog steeds, maar er zijn ook groepen die het gewoon voor hun plezier doen.
Een onmisbaar gereedschap voor herders
De inheemse samenleving van de Canarische Eilanden legde zich toe op de veeteelt en de bewoners leerden hoe ze het vee moesten hoeden. Met behulp van een lange stok van 2 tot 4 meter konden de herders steile bergen en ravijnen doorkruisen in het tempo van hun geiten.
Deze vaardigheid verraste de Spaanse veroveraars en hun kroniekschrijvers. In de 19e eeuw, toen de archipel een toeristische bestemming begon te worden en de reisliteratuur in Europa in de mode raakte, werd er veelvuldig melding gemaakt van de bijzondere tradities van de Canarische Eilanden.
Andere culturen fascineren met de tradities van de archipel
Veel verslagen van Europese reizigers maakten melding van de herderssprong. Toen de Engelsman Charles Edwardes in 1888 dit gebruik voor het eerst zag, zei hij: "De herder heeft altijd zijn speer bij zich, een lange houten stok met een puntig uiteinde om te kunnen afdalen tot aan de voet van de kliffen van de eilanden, zoals in La Palma, het meest bergachtige eiland met steile hellingen".
Dit gebruik verraste ook Olivia Stone, schrijfster van het bekendste reisboek over de Canarische Eilanden in die tijd. Ze wees erop dat de techniek die de herders gebruikten om met een stok over rotsen te springen onder normale omstandigheden voor niemand haalbaar zou zijn.
Paal of stok? Zo wordt dit herderswerktuig genoemd
De herderssprong is een techniek die op verschillende eilanden wordt gebruikt, maar het meest merkwaardige is dat deze stok op elk eiland een andere naam heeft. Dit is te lezen in het rapport dat deze activiteit tot Goed van Cultureel Belang verklaart: "lanza" (speer) op La Palma, "astia” (steel) op El Hierro, "asta” (steel) op La Gomera, lanza, palo of regatón (speer, stok of taats) op Tenerife, "garrote" (roede) op Gran Canaria en "lata" (stok) op Fuerteventura en Lanzarote. Een andere bijzonderheid is dat het hout van de Canarische den de meest gebruikte houtsoort is en de lengte van de stok varieert afhankelijk van de hoogteverschillen op elk eiland.
Aan het uiteinde van de stok is een scherpe metalen punt aangebracht zodat de stok meer grip op de grond heeft. Het gebruik van metaal is echter relatief nieuw, aangezien de oorspronkelijke bewoners een stuk bot gebruikten.
Springen in Canarische stijl
Het stokspringen was een gebruikelijke praktijk om het vee tijdens het grazen te hoeden, maar het had ook een ludieke kant waarbij sportieve en demonstratieve vaardigheden in de praktijk werden gebracht. Er werden wedstrijden georganiseerd om te laten zien wie de herder was die het beste met de stok kon springen door middel van spelletjes zoals "de speer doorgeven", "de human flag" of "de herdersdraai" of het precisiespringen zoals "de minnaarssprong" of "de muntsprong". De meest opvallende was de "sprong met dode stok", waarbij men zich van een hoogte liet vallen die twee keer de lengte van de stok kon zijn zonder dat deze op het moment van springen de grond raakte. Tegenwoordig worden de clubs die het stokspringen voor hun plezier beoefenen "jurrias" genoemd en maken deel uit van de Canarische Federatie stokspringen.