Een plaats om nieuwe energie op te doen en het evenwicht van de natuur te voelen.
De mist hangt over de toppen van deze reuzen van meer dan 30 meter hoog, over de groene mantel die de wortels, stammen en stenen bedekt. “Dit bos is een levend organisme dat door alles wordt beïnvloed,” legt Marcelino del Arco, professor aan de Universiteit van La Laguna uit, ”dat al meer dan twee miljoen jaar bestaat”. Hij doelt op het laurisilva-bos van het Nationaal Park Garajonay, een van de belangrijkste parken ter wereld, gelegen in Hermigua, in het hart van La Gomera.
Deze laurierbossen zijn spectaculaire subtropische bossen die typisch zijn voor warme, vochtige plaatsen, met grote bomen, slingerplanten en lianen. “Je moet de ziel van een ontdekkingsreiziger hebben als je door dit gebied van bijna 4.000 hectare loopt,” zegt del Arco, een professor gespecialiseerd in Canarische vegetatie, die verantwoordelijk was voor de plantenkartering van dit park, dat in 1981 door UNESCO tot werelderfgoed werd uitgeroepen. Garajonay is een relikwie dat ons terug laat reizen naar het Tertiair, want zo zag het subtropische bos eruit dat 20 miljoen jaar geleden het hele Middellandse Zeegebied en Noord-Afrika bedekte.
“Het interessante is om het belang van zijn ouderdom en het behoud ervan te zien,” voegt del Arco toe. “Het bos,” merkt hij op, ”wordt gedomineerd door planten met lauriervormige bladeren. Het is niet alleen een bos van laurierbomen, maar van planten uit verschillende families met bladeren die lijken op die van de laurier en die roodachtig van kleur worden. Daarnaast zijn er tilos (een boom met aromatische bladeren) die een voorkeur hebben voor zeer vochtige valleien waar veel mist voorkomt. Alleen in Garajonay zijn er 484 plantensoorten,” voegt hij eraan toe. Mocán (een endemische boom met hardhout), palo blanco (endemische boom met wit hout), barbusano (een boomsoort van het laurisilva), boomhei en faya (een kleine groenblijvende boom) zijn enkele van de soorten die je in de drogere laurisilva-gebieden aantreft. In de nattere, noordelijk georiënteerde valleien vind je de laaggelegen laurisilva met viñatigos (een endemische boom met eetbare vruchten) en tiles (een boom met dicht hout). Op de nattere hellingen vinden we de hoger gelegen laurisilva die voornamelijk bestaat uit loro (een groenblijvende boom uit de laurierfamilie), faya (een kleine groenblijvende boom) en aceviño (een groenblijvende struik uit de hulstfamilie). Op de bergtoppen, waar de invloed van de mist van de passaatwind groter is, verschijnen de raadselachtige bergheidevelden en op de zuidelijke hellingen domineert de fayal-brezal (een kleine groenblijvende boom,-boomheide). Er zijn inheemse en endemische eilandsoorten. Zo vallen de wilde sinaasappelboom, de cedro macaronésico (een conifeer uit de cipresfamilie) en de barbusano (een boomsoort van het laurisilva) op. Daarnaast zijn er korstmossen, schimmels en mossen in groten getale waar een gevarieerde fauna is behouden, met talrijke ongewervelde dieren, amfibieën, reptielen en vogels. Onder de grote rijkdom aan vogelsoorten vallen de endemische laurierduif en de Bolles laurierduif op.
Voordat de mens de aarde bevolkte, bestond de laurisilva op La Gomera al, “meegebracht door de vogels die hun zaden op de grond achterlieten”, zegt Pedro Oromí Masoliver, professor in de zoölogie. Als je over de paden loopt, besef je dat bossen niet alleen de longen van de aarde zijn, maar ook haar geheugen. Juana María González, docente aan de faculteit Biologie van de Universiteit van La Laguna, legt uit dat “voor een onvergetelijke excursie door Garajonay moet je een vergrootglas meenemen om de wereld van de soorten te observeren die in de laurisilva leven, in de mossen, waar de kleinste mossen leven”.
Voordat de mens de aarde bevolkte, bestond de laurisilva op La Gomera al, “meegebracht door de vogels die hun zaden op de grond achterlieten”, zegt Pedro Oromí Masoliver, professor in de zoölogie. Als je over de paden loopt, besef je dat bossen niet alleen de longen van de aarde zijn, maar ook haar geheugen. Juana María González, docente aan de faculteit Biologie van de Universiteit van La Laguna, legt uit dat “voor een onvergetelijke excursie door Garajonay moet je een vergrootglas meenemen om de wereld van de soorten te observeren die in de laurisilva leven, in de mossen, waar de kleinste mossen leven”.
De paden worden bewandeld door dieren die uniek zijn voor deze plek en de endemische mossen hebben het vermogen ontwikkeld om maandenlang water vast te houden als sponzen. “Je moet niet vergeten dat het bos van Garajonay aan de rand van een woestijn ligt, want dat is de geografische locatie van de Canarische Eilanden, en toch,” voegt hij eraan toe, ”is het een van de belangrijkste ter wereld en een van de weinige overgebleven bossen met boomsoorten uit het Tertiair.
Deskundigen wijzen erop dat mist het onmisbare element is voor het leven en de magie van dit bos. “De mist met horizontale regen is vooral merkbaar in het gebied waar de bergkammen liggen. Daar vormt zich een zeer intense nevelregen die ervoor zorgt dat het hele ecosysteem kan groeien”, zegt del Arco. En het is een feit dat de wind, “de passaatwind, als deze hard waait, helpt om het water aan te voeren en op te vangen, wat het hele bos ten goede komt”. Garajonay heeft een bezoekerscentrum in het gebied dat Las Bolas heet en dat goed bereikbaar is met de auto, bus of fiets vanuit de hoofdstad San Sebastián de La Gomera. Het is gebruikelijk om te overnachten in de landelijke accommodaties in dit gebied, dat belangrijk is voor liefhebbers van bergsporten maar ook vanwege zijn spectaculaire zonsopkomsten.
