Rambla de Castro

De route begint via de baai van Burgado, waar de twee rotsen de sporen laten zien van de erosie door de zee waardoor de kustlijn is teruggeweken en zijn karakteristieke ronde vorm heeft gekregen

Dit gebied heet Punta de Los Pejes Verdes. Het uitkijkpunt biedt een panoramisch uitzicht van de rotsen Roque Grande en Roque Chico. Aan de voet van deze rotsen, zo gevormd door het terugwijken van de klif, zijn de sporen van de erosie door de zee te zien die de grote holtes heeft uitgesleten waardoor de golven binnenkomen. Hier ben je omringd door een bijzondere groep cactussen die afsteekt tegen het zeewater.

Hier gaan we door een toeristisch wooncomplex dat het product is van de toeristische ontginning van de jaren 70. De bananenplantages moesten wijken voor deze gebouwen die tot aan de klif kwamen en het landschap veranderden.

We gaan door dit ravijn, een van de vier op de route. De naam van het ravijn komt van een soort laurierbos omdat deze ravijnbedding van het hogere gebied van Los Realejos komt waar zich een buurtschap bevindt met dezelfde naam.

Hier hebben we een afdaling van 211 treden naar een hele aparte plek: de ruïnes van het pompstation La Gordejuela waar het bedrijf Hamilton in 1903 de eerste stoommachine van het eiland installeerde. Van hieruit werd het witte goud van het eiland, het water, naar de bananenplantages gepompt die we nog steeds kunnen zien onderweg en dan vooral in het laatste gedeelte. Dit gebied werd in de negentiende eeuw al bezocht vanwege de spectaculaire watervallen van la Gordejuela die uitkwamen in zee totdat deze constructie werd gebouwd.

Wanneer we naar dit strand afdalen komen we opnieuw uit bij een waterconstructie, een werkende put die het belang van het water in dit beschermd gebied onderstreept. Het strand is het soort strand met grote stenen dat je normaal vindt aan het einde van de ravijnen aan de noordkust.

Speur de horizon voor zeilen. Dit kleine fort was belast met de bescherming van dit rijke landgoed tegen piraten. Tussen de vijftiende en zeventiende eeuw had Tenerife vaak te lijden van aanvallen van piraten, net zoals de rest van de eilanden. Het kleine met kanonnen bewapende fort van San Fernando is een overblijfsel uit die tijd omdat het strand onder het fort een afmeerplaats was. Het fort werd in de zestiende eeuw gebouwd op bevel van Hernando de Castro, die in het bezit kwam van het landgoed via de veroveraar van Tenerife, Alonso Fernández de Lugo.

Deze plek is door reizigers en schrijvers op verschillende manieren beschreven, zoals tuin van Eden, prachtig en liefelijk landgoed of bijzondere hoek. Het heeft zijn charme weten te behouden met een van de mooiste palmbossen van het eiland met daarin het prachtige landhuis van Castro. Dit is een voorbeeld van de traditionele Canarische landhuisarchitectuur die teruggaat tot de zestiende eeuw. De typische elementen zijn bijvoorbeeld de patio's of binnentuinen, houten balkons en de wasplaatsen buiten.

Ten slotte gaan we vanaf het landhuis omhoog via een traditioneel geplaveide weg die langs de kapel van San Pedro loopt. Deze kapel is uit de zestiende eeuw en bevat een interessant houtsnijwerk van de heilige Petrus. Voor de kapel staat een houten kruis die het prachtige landschap lijkt te zegenen. We komen vervolgens aan bij het uitkijkpunt van San Pedro, tevens het eindpunt van de route. Hier hebben we een prachtig panoramisch uitzicht over de noordkust van Tenerife, van de kuststrook die we hebben doorkruist en de kust die doorloopt naar het westen, richting San Juan de la Rambla.